Τη σχολική χρονιά 2021-2022 παραλάβαμε ως σχολείο την πλακέτα microbit. Αυτή περιλαμβάνει leds, κουμπιά, αισθητήρες και πολλά input/output χαρακτηριστικά. Όλα αυτά μπορούν ασφαλώς να συνδυαστούν και με τον κατάλληλο προγραμματισμό και αλληλεπίδραση με το φυσικό περιβάλλον να αποδώσουν αποτελέσματα.
Έχοντας κατά νου να λάβουμε και μέρος στον Διαγωνισμό ρομποτικής με θέμα την Αγροτική παραγωγή, δημιουργήθηκε η ομάδα ρομποτικής αποτελούμενη από ορισμένα παιδιά της ΣΤ’ τάξης: Αντωνία, Γιώργος, Δήμητρα, Δημήτρης, Μιχάλης και Τάσος. Οι συναντήσεις της ομάδας γίνονταν εκτός σχολικού ωραρίου και το θέμα μας αφορούσε την προσομοίωση της εξοικονόμησης νερού, καθώς ιδιαίτερα το νησί μας έχει πρόβλημα με το νερό το οποίο δεν πρέπει να σπαταλάμε.
ΣΤΟΧΟΙ:
Οι μαθητές κι οι μαθήτριες να ασχοληθούν με ένα σχετικά πολύπλοκο πρόβλημα, να το αναλύσουν σε απλούστερα και να δώσουν πιθανές λύσεις. Να ασχοληθούν με κατασκευαστικά προβλήματα στο πλαίσιο των κατασκευών με τα στοιχεία Lego. Να γνωρίσουν το microbit και έτσι να συνειδητοποιήσουν ότι ρομποτική δεν σημαίνει απλά κατασκευή με “τουβλα΄κια” αλλά αλληλεπίδραση με το περιβάλλον μέσω αισθητήρων. Να χρησιμοποιήσουν εποικοδομητικά την έννοια του Μέσου όρου εντάσσοντάς την στον προγραμματισμό με το περιβάλλον του Scratch. Να εξοικειωθούν με τη διαδικασία: θεωρία – κατασκευή – δοκιμή – επιβεβαίωση/ μη επιβεβαίωση… και πάλι από την αρχή…
ΠΩΣ ΕΞΕΛΙΧΘΗΚΑΝ ΟΙ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ
- Από ένα μέλος της ομάδας προτάθηκε η ιδέα να ασχοληθούμε με την καλλιέργεια κολοκυθιού στη Σύρο και με τη σωστή διαχείριση του νερού κατά τη διάρκεια της καλλιέργειας αυτής.
- Σκεφτήκαμε το σενάριο: Ένας μηχανισμός οδηγείται στο “χωράφι” και μετράει την υγρασία του εδάφους. Εφόσον το έδαφος κάθε φορά είναι ξηρό, δίνεται σήμα μέσω της web κάμερας κι ενεργοποιείται ένα ποτιστήρι το οποίο ποτίζει το έδαφος με νερό. Σταματάει η διαδικασία του ποτίσματος όταν το έδαφος έχει μια ικανοποιητική υγρασία. Ένα όχημα, που διαθέτει φούχτες, κινείται γύρω από το χωράφι ακολουθώντας μια μαύρη γραμμή και κατεβαίνουν οι φούχτες για να “σκάψουν”. Όταν δεν υπάρχει πλέον χωράφι ανεβαίνουν οι φούχτες και το όχημα σταματάει όταν συναντήσει ένα εμπόδιο πολύ κοντά του.
- Ανά δυο (2) παιδιά ασχολήθηκαν και με μια κατασκευή: αυτή που κινείται και μετράει την υγρασία του χώματος, το ποτιστήρι, αυτή που κινείται γύρω από το χωράφι κι ανεβοκατεβάζει τις φούχτες. Έγιναν οι κατασκευές κι ακολούθησαν οι δοκιμές. Το όχημα με τις φούχτες αποδείχτηκε πολύ βαρύ με τα τρία (3) hubs που διέθετε και πότε ακολουθούσε τη μαύρη γραμμή και πότε όχι…
- Οι συναντήσεις πολλαπλασιάστηκαν κι οι δοκιμές συνεχείς! Αυτά έχει η διάδραση με τον πραγματικό κόσμο…
- Παρουσιάσαμε τη δουλειά μας και στον Διαγωνισμό ρομποτικής όπου όμως τα πράγματα δεν πήγαν τόσο καλά όσο θα θέλαμε και για αυτό συνεχίσαμε τις συναντήσεις και τις αλλαγές και τις δοκιμές…
Όμως, ας μην κουράζουμε τον αναγνώστη…
Ευχαριστούμε τους γονείς για την αμέριστη συμπαράστασή τους! Και μπορείτε να δείτε την εξέλιξη των ρομποτικών κατασκευών στο παρακάτω βίντεο που αφιερώνω εξαιρετικά στα αγαπημένα μου παιδιά της ρομποτικής! Μπράβο στα παιδιά!!! Ήταν ένα υπέροχο ταξίδι!
Κι ένα μήνυμα που καταλαβαίνουν τα παιδιά της ρομποτικής ομάδας και μόνο: “Γιααααα πες…”